Εκτός από τους πολυαγαπημένους ροφούς, τσιπούρες, λαβράκια, χταπόδια κτλ. , η θάλασσα κρύβει πεντανόστιμους θησαυρούς που δεν προορίζονται για τους ολιγοψυχους!

Μιλάμε για την παρεξηγημένη σμέρνα, τη γνωστή δράκαινα, την ευέλικτη κατσούλα και πολλά άλλα ψάρια που άλλοι τα βλέπουν και κολυμπάνε μακριά. Εμείς όμως σου προτείνουμε να κάνεις τη μελέτη σου και να τα δοκιμάσεις με πολύ προσοχή! Ας δούμε μερικά από αυτά.

 

 

Σμέρνα

 

Λίγα λόγια:

 

Η σμέρνα - ή αλλιώς και το θαλάσσιο φίδι - εμφανίζεται συχνά στις θάλασσες μας, ιδιαίτερα στις πιο νότιες περιοχές.

Ζει αποκλειστικά σε βραχώδεις βυθούς με κοιλώματα και έντονη βλάστηση, κοντά στις ακτές, και τρέφεται με κεφαλόποδα, μικρά ψάρια, καρκινοειδή και υπολείμματα νεκρών ψαριών.

 

Επικινδυνότητα:

 

Αν και δεν επιτίθεται σε ανθρώπους, εκτός και αν προκληθεί, η σμέρνα αποτελεί τον απόλυτο κυνηγό των θαλασσών μας.

Οι μεγαλύτερες σε μέγεθος σμέρνες διακρίνονται από αρκετή αυτοπεποίθηση, δυνατό σώμα και κοφτερά δόντια. Είναι επικίνδυνες και επιθετικές ακόμα και όταν χτυπηθούν, γι' αυτό χρειάζεται πολύ προσοχή κατά την αλίευσή τους. Παραμένει για αρκετή ώρα ζωντανή, ενώ κινείται/κουλουριάζεται, ανοιγοκλείνοντας το στόμα για να επιτεθεί σε ό,τι μπορεί, συνεπώς είναι επικίνδυνη να δαγκώσει και σε αυτή τη φάση - και ναι, ισχύει πως το δάγκωμά της μπορεί να κόψει και κομμάτι.

 

Αλίευση:

 

Ενώ δείχνει πολύ τρομακτική όταν είναι με ανοιχτό το στόμα, στη πραγματικότητα θα πρέπει να προσέχουμε αφού έχει κλείσει το στόμα της. Αυτό συμβαίνει διότι όταν ανοιγοκλείνει το στόμα της αναπνέει ενώ όταν κλείσει το στόμα της, έχει πάρει ήδη ανάσα και είναι έτοιμη να επιτεθεί. Ιδιαίτερη προσοχή επίσης όταν έχουμε πιάσει χταπόδι και το έχουμε κρεμάσει στη ζώνη μας! Οι σμέρνες τρελαίνονται για χταπόδια και μπορεί να μας επιτεθεί.

Αφού τη χτυπήσουμε, πρέπει οπωσδήποτε να σιγουρευτούμε πώς έχει ξεψυχήσει, είτε κόβοντας και πετώντας το κεφάλι της, είτε συνθλίβοντας το με κάτι βαρύ, είτε ακόμα περιχύνοντάς το με ξύδι.

 

Πώς καθαρίζεται: Γδάρσιμο με κοφτερό μαχαίρι.

 

Πώς τρώγεται: Τηγανητή, στα κάρβουνα, “μεθυσμένη”, με κόκκινη σάλτσα και σπαγγέτι.

 

 

 

Κατσούλα

 

Λίγα λόγια:

 

Η Κατσούλα, Χτένι, Παπαγαλάκι, Κατεργάρος ή αλλιώς Ποντικόψαρο, κάποτε τη βρίσκαμε σε αφθονία στις θάλασσές μας ενώ τώρα βρίσκεται ακόμα πιο σπάνια. Πρόκειται για ένα ψάρι βυθού που ζει μεμονωμένα, σε μικρές ομάδες, και το βρίσκουμε σε ρηχά νερά και όπου υπάρχει πλούσια βλάστηση, φύκια, κοράλλια ή άμμο.

Είναι πολύ λεπτό στο πάχος του με απότομο προφίλ και φτάνει μέχρι τα 38 εκατοστά.

 

Επικινδυνότητα:

 

Το σώμα του είναι δυνατό, γρήγορο και ευλύγιστο ενώ διαθέτει 4 πολύ αιχμηρά δόντια.

Κατά την αλίευσή του μπορεί να γυρίσει 90 μοίρες το σώμα του με ευκολία και να δαγκώσει προς όλες τις πλευρές!

 

Αλίευση: Αν και το δάγκωμά του δεν είναι δηλητηριώδες, είναι πολύ διαπεραστικό και καλό είναι να το πιάνουμε με γάντια και ποτέ με γυμνά χέρια.

 

Πώς καθαρίζεται:  Το καθάρισμα του είναι λιγάκι δύσκολο καθώς γλιστράει πολύ. Βγάζουμε τα εντόσθια και αφήνουμε τα λέπια μαζί με το δέρμα του καθώς φεύγουν στο μαγείρεμα.

 


Πώς τρώγεται:

 

Πρόκειται για ένα πολύ εύγευστο ψάρι, με αρκετό άσπρο κρέας που θυμίζει γλώσσα. Διατηρούμε το μαγείρεμα λιτό και απέριττο για να διατηρηθεί η γεύση του.

Αρχίστε με ένα ελαφρύ αλάτισμα κι αλεύρωμα πριν τις τηγανίσετε, κατά προτίμηση σε καλά ζεσταμένο βούτυρο, όπως τις γλώσσες. Μπορούμε να προσθέσουμε και δεντρολίβανο και να σβήσουμε με άσπρο κρασί.

 

photo: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Trachinus_radiatus_Paros.JPG

 

Δράκαινα

 

Λίγα Λόγια: 

 

Η γνωστή - και μη εξαιρετέα - δράκαινα ζει σε βαθιά αλλά και σε ρηχά νερά και κρύβεται συνήθως κάτω από την άμμο. Κυνηγάει ψάρια, πάντα μικρότερα της, συνήθως νύχτα, και τρέφεται με αυτά, αφού πρώτα τα τσιμπήσει και τα δηλητηριάσει. Έχει μήκος 6 εκ - 40 εκ και φτάνει μέχρι 2 κιλά.

 

Επικινδυνότητα:

 

Αν και το δηλητήριό της δεν είναι θανατηφόρο είναι όμως πολύ επίπονο και επικίνδυνο σε μεγάλη ποσότητα. Το γεγονός πως κρύβεται και στην άμμο την καθιστά ακόμα πιο επικίνδυνη στους κολυμβητές.

Το τσιμπημα της προκαλεί πόνο, κοκκίνισμα της περιοχής και έντονο πρήξιμο. Σε περίπτωση αλλεργίας μπορεί να προκαλέσει μέχρι και αλλεργικό σοκ! Μόλις καταλάβουμε πως τσιμπηθήκαμε από δράκαινα, θα πρέπει να ρίξουμε πολύ ζεστό νερό στην περιοχή ( περίπου στους 40°C ) για να αδρανοποιηθεί το δηλητήριο, και με τη πρώτη ευκαιρία να πάμε στο νοσοκομείο.

 
Πώς καθαρίζεται:

 

Παρά την επικινδυνότητά της, η δράκαινα αποτελεί έναν εξαίσιο μεζέ τον οποίο μπορούμε να απολαύσουμε με τον απαραίτητο καθαρισμό. Αρχικά αφαιρούμε τα τρία ραχιαία αγκάθια με πολύ προσοχή (με ένα κοφτερό ψαλίδι). Στη συνέχεια αφαιρούμε τα λέπια και καθαρίζουμε την κοιλιά.

 

Πώς τρώγεται:

 

Η πιο κλασική κατανάλωσή της είναι σε σούπα αλλά σου προτείνουμε να τη δοκιμάσεις και μαγειρευτή με κόκκινη σάλτσα.

 

 

photo: https://vi.m.wikipedia.org/wiki/T%E1%BA%ADp_tin:Lion_Fish.JPG

 

Λεοντόψαρο 

 

Λίγα Λόγια:

 

Το ξενικό λεοντόψαρο ανήκει στις σκορπίνες και προέρχεται από τον Ινδικό Ωκεανό. Πρωτοεμφανίστηκε στη Μεσόγειο για πρώτη φορά το 1991 ενώ έκανε αισθητή την παρουσία του στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 2015 από το Αιγαίο.

Αποτελεί ένα πολύ όμορφο ψάρι το οποίο φτάνει σε μήκος τα 50 εκατοστά και η διάρκεια ζωής του είναι από 5 έως 15 χρόνια.

 

Επικινδυνότητα:

 

Πέρα από όμορφο, είναι επικίνδυνο για το θαλάσσιο οικοσύστημα αλλά και πολύ επιθετικό για τον άνθρωπο. Τα 13 αγκάθια στη ράχη και 4 στην κοιλιά είναι άκρως δηλητηριώδη για όποιον χτυπηθεί από αυτά ή έρθει σε επαφή με το δέρμα του, καθώς περιέχουν ισχυρή τοξίνη. Η επαφή του με τον άνθρωπο μπορεί να είναι θανατηφόρα, μόνο σε περιπτώσεις που το θύμα υποφέρει από αλλεργίες, έχει επιβαρυμένη υγεία ή είναι παιδί ή ηλικιωμένος.

  

Πώς καθαρίζεται:

 

Καλό, αν και όχι απαραίτητο, θα ήταν να χρησιμοποιήσουμε γάντια με καλή εσωτερική «επένδυση».

Με ένα κοφτερό και ιδανικά μεγάλο ψαλίδι, κόβουμε όλα τα αγκάθια από τη βάση τους. Εκεί είναι όλος κίνδυνος στο συγκεκριμένο ψάρι. Στη συνέχεια το καθαρίζουμε όπως ακριβώς καθαρίζουμε και το μεγαλύτερο ποσοστό των ψαριών. Αφαιρούμε τα λέπια, καθαρίζουμε την κοιλιά και ξεπλένουμε.


Πώς τρώγεται:

 

Σε προηγούμενο blog μας είχαμε αναφέρει 2 συνταγές που αξίζει να δοκιμάσετε. Δείτε το εδώ.

 

 

photo: https://en.wiktionary.org/wiki/congro

 

Μουγκρί

 

Λίγα Λόγια:

 

Είναι το μεγαλύτερο από όλα τα ψάρια που μοιάζουν με φίδι, έχοντας μέσο μήκος 1,5 μέτρο, μέγιστο γνωστό μήκος 3 μέτρα και μέγιστο βάρος περίπου 35 κιλά. Το σώμα του μουγκριού είναι μακρύ και χωρίς λέπια, με γκρίζο ή μαύρο σώμα και άσπρη κοιλιά.

Ζουν κυρίως μέσα σε ανοίγματα βράχων και εξέρχονται από τις φωλιές αυτές μόνο τη νύχτα για να κυνηγήσουν. Τρέφονται κυρίως με ψάρια, κεφαλόποδα και οστρακόδερμα. 

 

Επικινδυνότητα:

 

Τυλίγεται σα φίδι γύρω από τη βέργα και είναι μεγάλη ταλαιπωρία να το ξεμπλέξεις, καθώς γλιστράει πάρα πολύ.

Μπορεί να γυρίσει προς όλες τις κατευθύνσεις και να δαγκώσει προκαλώντας τραυματισμό.

 

Αλίευση:

 

Κατά την υποβρύχια αλιεία, θα το συναντήσουμε κατά κύριο λόγο μέσα σε τρύπες. Αν δεν έχει καλή ορατότητα η θάλασσα στην οποία βρισκόμαστε, και δούμε μες την τρύπα μόνο το μάτι του, πιθανόν να νομίσουμε ότι είναι και σφυρίδα, καθώς έχουν σχεδόν το ίδιο χρώμα ματιών!

Καλό θα είναι να κάνουμε μία καίρια βολή στο κεφάλι, ώστε να αποφύγουμε την «μάχη» με το πληγωμένο θήραμα.

 

Πώς καθαρίζεται:

 

Καθώς δεν έχει λέπια, ξεκινάμε κατευθείαν με μία τομή από τη κοιλιά μέχρι το στόμα και τραβάμε απότομα τα βράγχια.

Έπειτα κάνουμε πολύ δυνατό μασάζ ( περίπου 15 λεπτά ) από πάνω μέχρι κάτω ώστε να σπάσουν όλα τα κόκαλα και να μεταφερθούν στην ουρά. Αφού κόψουμε την ουρά και την πετάξουμε  ( δεν τρώγεται ), κόβουμε όλο το υπόλοιπο σώμα σε ροδέλες.

 

Πώς τρώγεται:

 

Οι περισσότεροι συμφωνούν πώς το κρέας του είναι το καλύτερο κρέας για σούπες. Κάτασπρο και με ιδιαίτερη γεύση, το προτείνουμε και στα κάρβουνα με τσίπουρο.

 

------------

 

Αλλά το πιο επικίνδυνο που μπορεί να συμβεί, είναι να βουτήξουμε χωρίς ζευγάρι! Γι' αυτό βουτάμε πάντα με παρέα, δεν μας πιάνει ο υπερ-ενθουσιασμός και μένουμε ψύχραιμοι ακόμα και στις πιο δύσκολες καταστάσεις.

------------

 

 Φωτογραφίες  Wikimedia Commons